Zondag

Na een wat dramatische nacht door Frankrijk liepen we zondag van 8:00 – 12:00 en 16:00 tot 20:00 door noord Frankrijk en zuid België.

De eerste nacht was vreselijk. Nou ja, nacht, van 0000-0400 hardlopen en dan tot 0800 reizen, eten, massage en slapen is niet echt een standaard nacht. Het was steenkoud, niet
geslapen, en dan op moeten staan om 6:30 in de kou was zeer frustrerend. Maar de zonsopgang was dan weer prachtig. De eerste koppen hete thee warmden me goed op en de lieve knuffels en zorgen van het team deden de rest. En als je dan mag lopen in het prachtige zonnige Franse landschap komt het plezier vanzelf terug.

Ik merk dat ik al dik 40 kilometer in de benen heb. Kleine pijntjes die niet meer volledig weggemasseerd kunnen worden. De fysio en mijn “The Stick” doen een uiterste poging. Vooral mijn rechterkuit verzuurt snel. 2 dagen niet kunnen douchen begint ook wat geur irritaties op te werpen. Gelukkig, nog maar 2 sessies en dan komen we aan in Rotterdam. Tussendoor verheug ik me al op de sporthal in Bergen op Zoom, waar we kunnen douchen. En dat mijn andere teamleden ook kunnen douchen. Man, wat een stank kun je genereren met een paar mannen bij elkaar.

Snel slapen. Nog ongeveer 130 kilometer te gaan.

De laatste loodjes…

Op maandagochtend 0:00 uur beginnen we weer aan een nachtelijke sessie. Ik zie erg op tegen de mogelijke kou, het niet kunnen slapen. Gelukkig is het bewolkt waardoor het iets warmer is. We starten in Antwerpen en moeten door de St. Annatunnel. Een tunnel van dik 500 meter, 31 meter onder het kadeniveau, waar je eerst met de lift naar beneden moet en aan het eind met de oude houten roltrap omhoog. Het hele deel in Antwerpen van ongeveer 9 kilometer is Run-Bike-Run (RBR). Dus alle lopers zitten op de fiets, behalve de lopende lopert zelf natuurlijk.

Door het RBR gedeelte is het eerste uur voorbij voordat je het weet. Antwerpen was wel chaotisch. Veel verkeer, aangeschoten jonge mensen op de kade, veel stoplichten. Dat is niet best voor je gemiddelde snelheid.

Uiteindelijk komen we ook over de grens met Nederland. Niet echt een grensovergang die je bij zal blijven. Het enige waar je aan herkent dat je in Nederland bent zijn de andere verkeersborden.  Maar je kijkt er wel naar uit. Het is weer zo’n ijkpunt waar je naar toe kunt lopen.

Na deze nachtelijke sessie heb ik zowaar 1,5 uur geslapen. In een slaap[ruimte die het bivakterm met behulp van een gasverwarming nog even hebben opgewarmd. Rond 0900 uur nemen we het stokje weer over van Team A. Nog een uur of 3, ongeveer 33 kilometer en dan zijn we in Rotterdam bij de finish. Dit deel is echt het leukste deel van de route. Veel doorkomsten door leuke dorpen en steden, met veel muziek en supporters.

De Finish!

En dan, na 47 uur, 34 minuten en 20 seconden, rennen en fietsen we met het hele team over de tijdfinish op het Wilhelminaplein. Bij de Erasmusbrug maken we nog een paar teamfoto’s en gaan dan richting de Coolsingel. 521,6 kilometer, met een gemiddelde van 10,96 km/uur. Het zit erop!

Op de Coolsingel wachten vrienden, collega’s en velen enthousiaste supporters! Wat was ik blij mijn vrouw en kinderen weer te zien! Met 4 uur slaap in 60 uur, en 65 kilometer in de benen, word je daar bijzonder emotioneel van. Menigeen liet een traantje. Ik wel meer dan één. Een grote brok in mijn keel.  Wat ben ik blij dat ik dit heb mogen meemaken. Als “domme” loper hoef je nergens aan te denken. Iedereen om je heen denkt voor je, stopt eten in je, masseert je, stuurt je naar bed, vervoert je naar de wisselpunten, navigeert voor je en knuffelt je als je dat nodig hebt. En reken maar dat je die knuffels nodig hebt! Want het is lang, soms saai, soms heel mooi. Dit team, team 42,  en het doel waarvoor je het doet, maakt dit een evenement dat ik niet snel meer zal vergeten. Wat een pracht team!

Volgend jaar weer?