Zondag is het dan zover. Mijn tweede editie van de Zandvoort Circuitrun. De editie van vorig jaar herinner ik me vooral aan twee dingen. Mijn tijd, ik liep voor het eerst harder dan 10km/uur in een 10+ kilometer race, en de terugweg, op zoek naar een kroeg die eindigde in de Kiosk van het NS station. Er stond een harde en koude wind die dwars door al je kleding heen blies. De warme chocolademelk op het station smaakte heerlijk.

Dit jaar mag ik als lid van Le Champion in het derde startvak om 13:10 starten. Ik denk “mooi, dan zijn er minder mensen voor me die het strand kunnen omwoelen“. Jammer, maar helaas, hoogtij betekent dat dat al omgewoeld is. Heerlijk mul strandzand. Dat wordt lekker spelen in de zandbak!

Dit jaar is de weervoorspelling wel beter. Wind uit het noordwesten, kracht 3, droog en rond de 7 graden.

Vandaag besluit ik op gevoel te lopen. Horloge weggestopt onder mijn lange mouwen shirt.

Het circuit.

Na de start loop ik lekker door de Tarzanbocht, door de Gerlachbocht om vervolgens de Hunserug op te accelereren. Ik heb het gelijk warm. Toch teveel aangetrokken, nou ja, ik kan het nu niet meer uittrekken. Na het Scheivlak hard door De Marlborobocht en de Renaultbocht, om na de Vodafonebocht de Audi S strak aan te snijden en Hugenholtzbocht door te scheuren. Na de Kumhobocht mogen we dan eindelijk door de Arie Luyendijkbocht knallen richting de tunnel en het strand.

Het strand.

Na het circuit lopen we een klein beetje omhoog om ons vervolgens hard naar beneden het strand op te gooien. Mijn speelkwartiertje is begonnen. Hoewel spelen…. Het is vooral heel geconcentreerd lopen. Voeten goed optillen, licht en hoog lopen, met een snelle tred, op zoek naar een stukje hard zand. Dat is er niet. Ja toch, daar bij het water. Het hoogste tij moet nog komen, dus het water spoelt verder het strand op. Natte voeten. Hele natte voeten. Met een kilo zand. Ik blijf lopen, en ben alleen maar bezig met mijn techniek en zo goed mogelijk hardlopend door en over dat strand te komen. Eindelijk het 6 km punt, nog ruim een kilometer en dan mogen we weer het strand af. Na nog een paar keer door diep water te zijn gelopen is daar de opgang naar de boulevard. De organisatie heeft afstandsbordjes op het strand gezet. Nog 100 meter, nog 50 meter. Dat motiveert! Alsof ik Mitch Buchannon zelf ben, ren ik omhoog door het mulle zand het strand af.

De laatste kilometers.

Eenmaal van het strand af moet ik even bijkomen van het strand. Ik loop rustig op de boulevard richting de 8 kilometer om daarna het tempo weer op te pakken. Mijn schoenen lopen snel droog, althans, zo voelt dat. Het is altijd leuk om door Zandvoort te lopen. Veel muziek en enthousiast publiek die iedereen aanmoedigen.

Bij de 10 kilometer haalt een KAV loopmaatje me in. Die had ik bij de start zo mooi achter me gelaten. Het zal me niet gebeuren dat hij eerder finished dan ik. Ik zet aan en begin steeds harder achter hem aan te lopen.
Helaas loopt hij ook steeds een beetje harder en hij loopt bij me weg. Bij de 11 km zet ik nog een keer aan, maar echt dichterbij kom ik niet meer. Heerlijk om zo’n pacer voor je te hebben
Ik finish ongeveer 100 meter achter hem in 1:05:40, 42 seconden langzamer dan mijn doel. Maar gezien de omstandigheden op het strand helemaal niet zo slecht.

Deze week herstellen en dan nog 7 weken voor de start van de RopaRun in Parijs. Met mijn team 42 (www.tweeenveertig.eu) lopen we dan de ruim 560 kilometer van Parijs naar Rotterdam voor het goede doel.  “Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”.

Wil je ons sponsoren of ons team helpen deze run te doen, kijk dan op onze website voor informatie over sponsormogelijkheden of doneer aan ons team op de roparun site. (http://www.roparun.nl/teams/overzicht-teams-2016/?team=42