De laatste week voor de wedstrijd doe ik het rustig aan. Op zondag loop ik een lange duurloop met mijn atletiekclubje van 13 kilometer op Halve Marathon tempo, maar wel met wat pittige heuvels  en op woensdag nog een relatief vlakke 11 kilometer op HM tempo.

De weersvoorspelling voor de wedstrijddag is erg slecht. Weercijfer 1, windkracht 7 uit het westen. En veel regen. De dagen erna krijgt het nog een weercijfer 2, en draait de wind naar WZW. Pfff… Dat wordt dus tegen de wind in lopen op het strand, met hoogtij. Dus een smal stuk met vooral mul zandstrand. Pittig. Doet me denken aan de strandtrainingen die ik deed tijdens mijn wedstrijdroei jaren. Niet fijn, vooral afzien.

Op de dag zelf hoor ik dat het KNMI de code geel heeft afgegeven. Windvlagen tot 100 kilometer per uur. Weercijfer terug naar 1. Nou ja, we zien wel.

Mijn strategie: ik wil deze 12 km binnen 1 uur en 12 minuten lopen, dus op 6:00m/km. Gezien het weer pas ik mijn strategie toch aan. Uitlopen is belangrijker en zeker de eerste 8, 9 kilometer wil ik onder mijn omslagpunt lopen, dus ga ik op hartslag lopen en niet op tempo. De laatste 3, 4 kilometer zijn dan windje mee richting het Circuit.

Voor de wedstrijd ben ik om twee dingen wat zenuwachtig. Wat trek ik aan? Het wordt 11 graden, maar het waait hard en veel regen voorspeld. Met tegenwind kan dat behoorlijk koud zijn. Met windje mee voel je daar niets van, dus dan moet er kleding uit kunnen.

En hoe reis ik naar Zandvoort? Ik wil fietsen, maar met die wind? De trein? Moet je toch eerst een stuk fietsen… De auto pakken? Zouden er veel hardlopers en toeristen toch niet gaan ivm het weer? Uiteindelijk ga ik met de trein samen met een loopmaatje. En dat blijkt een goede keus te zijn. Heel veel hardlopers gaan met de trein. Het is gezellig en je komt gelijk in de sfeer! Bij aankomst op Zandvoort staat er veel NS personeel ons op te wachten en aan te moedigen. We krijgen nog een NS paraplu (onbruikbaar met windkracht 7, maar toch leuk) en een NS plastic Poncho. Goed geregeld NS!

Na een mooie opwarmwandeling van het station naar het circuit kleed ik me om in een (onverwarmde) Paddock. Het stinkt er nog naar motorolie en rubber. Niet te lang in blijven staan, krijg je alleen maar hoofdpijn. Maar het geeft ook wel mooi sfeer aan deze run op het circuit.
In de grote omkleedtent ontmoet ik dan mijn andere loopmaatjes. Lekker even opwarmen in de dampende tent. 15 minuten voor de start rennen we warm richting het startvak. In een paddock nog even droog wachten, dan worden we naar buiten het startvak in gedirigeerd door de organisatie. Het is droog, dus poncho uit en in de vuilnisbak, wachtend op het startschot.

En dan: Komt dat schot! Weg zijn we. Een loopmaatje (streeftijd onder 1:05) gaat er direct vandoor. Met een ander loopmaatje loop ik over het asfalt van het circuit door de Tarzanbocht en dan richting de Hunserug en het Scheivlak. Zij wil onder de 1:12 lopen. We besluiten om rustig te beginnen. Dat stuk over het strand baart ons toch wel een beetje zorgen.

Na 1 kilometer kijk ik op mijn horloge. 5:47 min/km. We gaan iets te hard. De 2de kilometer gaan we alleen maar harder. 5:37 min/km. Gelukkig weten we ons in de 3de en 4de kilometer in te houden en rond de 5:55 min/km te lopen. De Arie Luyendijkbocht komen we ongeschonden door. Het circuit loopt lastig. De vele kuipbochten maken dat je telkens richting de zijkant afzakt. Je loopt een beetje scheef op je schoenen. Ook gaat het continu een beetje omhoog en omlaag. Met daarbij dus ook de wisselende tempo’s.

De 5de kilometer gaat richting strand, met een klim, om daarna het steile pad af te stormen (voorzichtig, het ziet er nat en glad uit) naar het mulle strand. Mijn loopmaatje loopt bij me weg, ze heeft er zin in. Gelukkig zie ik dat de zee zich weer aan het terugtrekken is en er ook een stuk wat harder maar nog nat strand is waar iedereen loopt. De wind is fors. Ik probeer vooral een lichte pas te houden, met 180 passen per minuut. Dat werkt, ik loop erg gemakkelijk (relatief dan…) en weet het tempo rond de 6:15 te houden. Halverwege haal ik mijn loopmaatje weer in, die het erg zwaar heeft op het strand. Na 6 kilometer begint het hard te regenen en harder te waaien. Mijn tempo loopt terug naar 6:25-6:30. Iets na het 7 km punt gaan we door het echte mulle zand weer de boulevard op. Even doorzetten, niet wandelen, blijf die lichte pas houden, zo moedig ik mezelf het zand door en de helling op! En dan het laatste stuk naar het 8 km punt nog even tegen de harde wind en striemende regen in. Gemiddeld loop ik het hele stuk tegen de wind in in 6:25m/km.
Na de bocht bij 8 km gaat het lekker met de wind mee door Zandvoort. Ik trek mijn jasje uit en knoop die om mijn middel. Nog even een bekertje water drinken, aangegeven door de vele vrijwilligers.
Mijn tempo vliegt vanzelf omhoog. Van 5:56 maar 5:37. Niet alleen de wind in de rug, maar ook de nog vele aanwezig supporters die ons enthousiast staan aan te moedigen dragen bij aan mijn versnelling. Tussen de 10 en 11 kilometer nog even een stuk tegen de wind in (5:52) om dan de laatste kilometer in 5:07 uit te lopen. Ik kom binnen met een tijd van 1:11:15 (5:56 min/km), mooi binnen de ooit door mij bedachte tijd!

Van verkleumde en rillende vrijwilligers krijgen we drinken en DE medaille.

Ik trek gelijk weer mijn jasje aan, en wandel een paar minuten. Dan probeer ik rustig nog even uit te lopen, haal mijn sporttas op en verkleed me in de overvolle maar lekker warm en gezellige kleedtent.

In de stromende regen en nog hardere wind lopen we richting het station op zoek naar een kroeg. Dat stukje van iets meer dan een kilometer is zwaarder dan de hele hardloopwedstrijd. De kroeg die we zoeken wordt uiteindelijk de o zo gezellige Kiosk op het NS Station. Daar smaakt de warme chocolademelk ook heerlijk!

NS, de vele vrijwilligers en de enthousiaste supporters: Dank jullie wel. Jullie hebben er een prachtige dag van gemaakt! En petje af dat je dat zo enthousiast hebt staan supporteren, aanmoedigen, drinken staan uitdelen, wegen vrijhouden, opruimen, etc. etc. in de stromende regen en de harde wind! En dat allemaal om een paar enthousiaste aan zelfpijniging verslaafde idioten hun rondje te kunnen laten lopen.