We rennen allemaal. Soms met een reden, soms zonder. De een wil afvallen, de ander komt terug van een bypass operatie, sommige willen gewoon alleen maar de finish van een 5 kilometer wedstrijd halen, de volgende wil de marathon onder de 3 uur lopen. Soms kom je mensen tegen die schijnbaar onrealistische doelen voor ogen hebben.

Zo stuitte ik een paar weken geleden op Strava op een naam van iemand in de maandelijkse afstand Challenge (April MTS) die bovenaan staat.  In april staat deze man fier bovenaan de lijst met maar liefst 1416 kilometer. Dat is bijna 50 kilometer per dag! Ik ren zelf tussen de 20 en 35 kilometer totaal per week! Wat doet die vent met 50 kilometer per dag?

Het is “Just a guy” die eventjes van west naar oost Australië rent. Van Perth tot Sydney, bijna 4000 kilometer. Alleen. Zonder hulp. Ter vergelijk, dat is ongeveer van Amsterdam naar Valencia (Spanje) en weer terug. Of naar St Petersburg en weer terug.

Zijn naam: James Brooman.

In zijn baby-pushcart heeft hij zijn tentje, kleren, heel veel water, eten, batterypacks, reserveonderdelen, een aantal extra paar schoenen en natuurlijk hele bakken Nutella. Een tocht waarvan hij denkt dat hij er tussen de 55 en 95 dagen mee bezig zal zijn. Dat is gemiddeld een marathon per dag in het langzaamste scenario. Waarom? Omdat hij het wil kunnen, omdat hij niet elke dag achter een bureau wil zitten, gewoon, omdat.

Blijkt dat hij ook al een poging heeft gedaan om de Mount Everest te beklimmen en dat hij van Alaska naar Argentinië is gefietst, in bijna 2 jaar tijd. Volgens eigen zeggen een avontuur waarbij hij bijna verhongerde, werd gebeten, geblesseerd raakte en kort gegijzeld is en het toch zo weer zou doen. Dat avontuur heeft hij beschreven in zijn boek “North to South: A man, a bear and a bicycle”.

Op zijn blog schrijft hij kort over zijn avonturen van de tocht. Over lekke banden, biertjes die hij van passanten krijgt aangeboden om 11 uur ’s ochtends, prachtige zonsop- en ondergangen, rennend in regen, zon, wind, koud, warm, rennend over wegen zonder trottoir, of de ellenlange stille rechte wegen waar geen einde aan lijkt te komen. En over de Nutella die hard is geworden in de koude nachten en niet lekker wil smeren.

James is volgens zijn laatste blog op dag 68 en hoopt dat hij de laatste 850 kilometer in 13 dagen kan afleggen. Ik wens hem heel veel succes en sterkte in die laatste paar weken. Hoewel hij er “bijna” is, zit hij gewoon op het 30km punt van een maratho: al een tijdje voorbij de helft maar nog lang niet bij de finish…

Als je  meer wilt weten over hem of hem wilt volgen dan kan dat op Strava of op zijn Blog.