Vanaf het moment dat ik de Halve van Haarlem heb gelopen, ben ik gefascineerd door de sport. Ik duik in de wereld die hardlopen heet. Ik lees diverse websites over training, techniek, schoenen, gadgets, ik koop een boek over souplesse lopen (http://www.duurloopmisverstand.nl), zet een schema op en loop met ZombieRunsgame in mijn oren de nodige kilometers.

Hoe ik erop kom weet ik niet, maar plotseling lees ik over de PWN Halve marathon van Egmond. De eerste serieuze wedstrijd van het nieuwe jaar, met onvoorspelbare weersomstandigheden. Wind, regen, sneeuw, vriezen, dooien, alles kan. Ik weet het gelijk. De Kwart marathon tijdens deze mooie hardloopwedstrijd is mijn volgende doel. Trainen lukt me wel, schema’s kan ik wel maken, maar wie leert me dan die looptechniek. Gelukkig is daar het initiatief van de atletiekunie, die voor een aantal wedstrijden “Run to the start” trainingen organiseert.

Op 1 november, de eerste training moet ik helaas missen, loop ik dan voor het eerst door de duinen met een klein clubje. Allemaal gaan ze voor de halve marathon en zijn het min of meer al ervaren hardlopers. Gelukkig loopt ook een hele leuke gezellige vrouw mee, die ook voor de kwart marathon gaat. Ik heb mijn loopmaatje!
De weken erna train ik twee keer per week. Een keer in de duinen en een keer ’s avonds op de atletiekbaan. De andere dagen heeft mijn lichaam, voornamelijk mijn pezen, nodig om te herstellen. Hardlopen is toch echt anders dan roeien.

Ik leer hoog te lopen, mijn knieën goed in te zetten, mijn armen te gebruiken, hoe een heuvel op en af te lopen. Ik verander mijn te lange zware pas met hiel-landing naar korte snellere passen landend op de bal van mijn voet. Dat ervaren mijn kuiten ook, met in het begin flinke spierpijn als gevolg!

Een onderdeel van de training is de voorbereidende wedstrijd in Egmond, de Midwinterduinloop. 7.6 kilometer, ruim 2,5 kilometer meer dan ik ooit in een wedstrijd heb gelopen. Spannend!