Het is alweer drie weken geleden dat ik mijn blog zit te typen over MIJN Hel van Egmond. Die eerste week heb ik niets meer gedaan, alleen maar rustig nagenieten en analyseren. Zondag precies een week later loop ik weer mijn eerste rondje door een besneeuwd duinlandschap met mijn loopmaatjes van de atletiekvereniging. Dan een dag later slaat de verkoudheid toe. Weer een halve week niet hardlopen. Vrijdag kan ik dan eindelijk weer een rondje lopen.

Vorige week moest ik naar Praag voor mijn werk. Het lukt me net om een keer een kort rondje te lopen, maar wel in het voor mij tot nu toe meest uitdagende park tot nu toe. Het Petrinpark kent heel steile heuvels, tot 322 meter hoogte. Daar staat de Petrinska rozhledna, de uitkijktoren die daar gebouwd is voor de Wereldtentoonstelling van 1891. Ik probeer een Strava-segment van 5km te lopen, maar wel omgekeerd. Dat was niet slim, de steile delen moest ik nu heuvelop lopen, de meer geleidelijke delen liep ik naar beneden.

De Halve van Egmond is in elke training nog het gesprek van de dag. Het maakt wel dat ik me zo langzamerhand kan vinden in die “langzame” tijd van mij. Ik denk er in ieder geval met veel plezier aan terug. De pijn tijdens en na de wedstrijd is al aan het inslijten. Over 2 weken ben ik die weer vergeten en denk ik alleen nog maar aan het mulle zand, de harde tegenwind en de heroïsche finish!

Op naar de 10km van Schoorl en de 12km van Zandvoort!