Een week voor de Groet uit Schoorlrun loop ik mijn laatste “lange” duurloop, 10 kilometer door de duinen van Bloemendaal. Even weer voelen hoe het is om de stijle duinen te beklimmen. En ook om te testen of ik een uur lang een tempo van 6:30m/km kan volhouden. Want ik wil in Schoorl finishen binnen het uur en 5 minuten.

Op zondag 8 februari ga ik dan op pad met een loopmaatje. Fietsen achterop de auto richting Schoorl, auto parkeren bij Schoorldam en dan nog een paar kilometer fietsen naar de sporthal in Schoorl. Het is prachtig weer.

Wat een sfeer! De Groet uit Schoorlrun is weer decor voor de NK 10km. En daar komen veel mensen op af! Met de fiets aan de hand lopen we laatste meters richting de sporthal. We kijken nog even naar de finish van de halve marathon. De ene perst er nog een eindsprint uit, de volgende loopt fluitend naar de finish en weer anderen struikelen bijna van moeheid over hun veters. Ik krijg wel zin in lopen, maar met een dubbel gevoel. Met de tong op mijn schoenen over de finish heb ik nog niet echt trek in. Ik weet dat dat tijdens de wedstrijd wel anders voelt, en vooral na de finish heel lekker kan voelen. Maar nu even niet…

In de sporthal blijkt dat ik mijn windjack ben vergeten. Die hangt nog aan de trapleuning. Bah, het is altijd wat… Hoewel het mooi weer is, het waait toch stevig. Gelukkig is er een standje van All4Running die wat kleding in de aanbieding heeft. Een mooi jasje, heel geschikt voor de wat koudere en winderige dagen, rijker, lopen we een kwartier voor de start naar ons startvak.

Met spanning wachten we op het startschot van de NK 10km. Met bulderende gejuich moedigen we de wedstrijdlopers aan als het startschot heeft geklonken. Wij starten een paar minuten later. Ongeveer een kilometer na de start blijkt dat het jasje echt te warm is. Af dat ding en om mijn middel gebonden. Handig als je dat kunt terwijl je je tempo houdt!

Had ik al gezegd dat het prachtig weer is? De weg door het leuke dorpje richting de Duinen ligt er leuk bij. En veel gezellig publiek langs de kant. Ik vind deze wedstrijd nu al geslaagd!

Na een paar kilometer door het dorp belanden we in de duinen. We waren gewaarschuwd dat de eerste klim na 3 kilometer behoorlijk stijl is. Dankzij onze trainingen in de duinen merk ik hier niets van.
Niets? Nou ja, zoals je in de hartslaggrafiek kunt zien stijgt mijn hartslag na ongeveer 20 minuten, en daalt mijn snelheid. De verder nog kleine beklimmingen en afdalingen zie je dan ook wel terug in deze grafiek, maar echt last heb ik er niet van.

Bij het 5 kilometer punt staan de vrijwilligers klaar met koude thee, AA drink, bananen, water etc. Snel een bekertje koude thee. Daar blijkt hoe onervaren ik nog ben. De thee gaat meer over mijn gezicht dan in mijn mond. Een rietje (en slab) zou beter bij mij passen… Kijkend op mijn horloge heb ik de eerste 5 kilometer in ongeveer 32 minuten afgelegd (31:37). De 5 kilometer tijdens de halve van Haarlem deed ik in 32:04! En toen was ik helemaal leeg en nu had ik het gevoel nog heel lang door te kunnen gaan. Wat een lekker gevoel!

Het tweede deel van de wedstrijd loopt door de prachtige duinen van Schoorl. Helaas vallen er twee medelopers tijdens de wedstrijd neer met hartproblemen. Gelukkig kregen we achteraf het bericht van de organisatie dat ze het goed maken. Maar het is geen fijn gezicht om iemand gereanimeerd te zien worden. Wel fijn dat er medelopers zijn die direct helpen. Een reanimeren, een ander belt met 112 (denk ik), en weer iemand die de andere lopers aanmaant vooral door te lopen. Chapeau voor deze medelopers en verzorgers!

Na 9 kilometer zou er weer een stijle heuvel te bedwingen zijn. Gelukkig valt dat wel mee en kan ik lekker beginnen aan mijn eindsprint. Na 1 uur en 2 minuten en 27 seconden passeer ik dan de eindstreep. Ruim binnen de door mezelf gestelde tijd van 1:05! Na de finish moet je direct op de rem. Direct na de finishlijn is er namelijk een enorme trechter waarbij je tussen een paar standjes wordt doorgeloodst waar ze AA drink en de kenmerkende Groet uit SchoorlRun Handdoek uitreiken. Achteraf hoorde ik dat sommige al voor de finish langzamer moesten gaan lopen of zelfs wandelen.

Terug in de sporthal nog even rekken, strekken, droge kleren aantrekken en weer op de fiets terug naar de auto. Eenmaal daar aangekomen samen met de andere lopers in de file van Schoorl naar Alkmaar.

Het was een geweldige dag. Ik heb heerlijk gelopen, en ben duidelijk weer een stap verder gekomen in duurvermogen en snelheid. Volgend jaar kom ik hier weer terug. Maar nu eerst herstellen en dan verder trainen voor de Zandvoort Circuitrun van 29 maart!