Vandaag is het dan zover. De Halve van Haarlem. Door mijn blessure van de afgelopen weken loop ik 5 kilometer. Precies waar mijn verslaving vorig jaar ook mee is begonnen. Het heeft zo moeten zijn kennelijk.

In de afgelopen trainingen, waarvan een door Tallinn, Estland,  blijkt dat mijn blessure zich steeds beter houdt. De laatste vogeltjeskijken training in de Waterleidingduinen in Zandvoort heb ik er voor het eerst helemaal geen last meer van.

Tot op de ochtend van de wedstrijd twijfelde ik of ik nu wel een wedstrijd moest lopen. Ik kon kon ook heerlijk met mijn loopmaatjes gaan trainen in de duinen. Een toptijd zou er toch niet inzitten na 4 weken alleen maar roeien en net 4 hardlooptrainingen achter de rug. Echter droom ik ’s nachts van de wedstrijd. 24:42 zou zijn eindtijd worden. Mooie tijd, een palindroom, met het magische getal 42 erin! Als rechtgeaard (top) sporter geloof ik heilig in omina en besluit de wedstrijd te gaan lopen.

Het is gezellig druk in de stad. Mooi weer en een dag vol met muziek en hardloopwedstrijden, die elkaar netjes opvolgen staan garant voor een succesvolle dag. Zorg wordt niet alleen de 5km gelopen, ook een 10km, halve marathon en 2 kinderafstanden staan op het programma. Wij van de 5 starten om 11:30. Een kwartier voor tijd sta ik te wachten, springen, rekken op het startschot.

Uniek vandaag is dat we een soort Tour de France start hebben. De eerste 270 meter lopen we geneutraliseerd achter de pacecar/-fiets/-brommer aan, dan pas is de echte start. Dat gebeurt omdat het parcours anders 5270 meter is en de start en finish toch echt op de Grote Markt moeten plaatsvinden. Erg grappig.

5 kilometer is eigenlijk een rot afstand. Er is geen tijd om rustig te starten, dat maak je namelijk niet meer goed. Maar als je te hard start, dan bekoop je dat aan het eind… of eerder… Aangezien ik in 24:42 wil finishen, wil ik binnen een kilometer op de 5:00 per kilometer zitten, en in het begin niet boven de 5:10 zitten.

Natuurlijk loop ik de eerste kilometer gelijk in 4:50. De tweede in 4:46. Tijdens km3 begint mijn hartslag mijn omslagpunt te passeren. Iets te vroeg misschien, dus ik probeer mijn hartslag weer naar beneden te krijgen. Km 3 en 4 loop ik dan net iets boven de 5:00 per kilometer. In de laatste kilometer ga ik vooral de laatste 300 meter iets harder. Mijn race heb ik kennelijk goed ingedeeld, want er zit geen echte eindsprint meer in. Eindtijd 24:10, 32 seconden sneller dan gedroomd, 50 seconde sneller dan gewenst en bijna 8 minuten sneller dan mijn 5km van vorig jaar. Ondanks de weinige trainingsarbeid van de afgelopen maand, loop ik toch maar weer een nieuw PR!

Volgende week begin ik met mijn schema voor de Halve Marathon van Egmond. Wederom een schema van Sportrusten. Tot aan Egmond heb ik nog een paar meetmomenten, met in november de 10 kilometer van de Beerenloop en in december de 15,6 kilometer van de Egmond Midwinterduinloop.